De arbeidskorting die niet doorging en andere lessen uit de jaren tachtig

Hoewel de diepte van de huidige economische recessie vergelijkbaar is met die van de jaren tachtig van de vorige eeuw, is de werkloosheid in de huidige recessie veel minder sterk opgelopen. De oorzaak daarvan is gelegen in de geringe stijging van de arbeidsproductiviteit als gevolg van labour hoarding en de forse uitbreiding van de werkgelegenheid in de publieke sector in de huidige recessie. De hoge en hardnekkige werkloosheid in de jaren tachtig wordt wel eens toegeschreven aan het falen van de collectieve arbeidstijdverkorting, die als een van de belangrijkste werkgelegenheidsinstrumenten gold. Deze conclusie is evenwel voorbarig, daar de werkweek in de jaren tachtig weliswaar contractueel verkort werd van 40 naar 38 uur, maar deze arbeidstijdverkorting is nauwelijks omgezet in een daadwerkelijk kleiner aantal gewerkte uren. Per saldo heeft er in de jaren tachtig derhalve geen werkelijke arbeidstijdverkorting plaatsgevonden. Daarom kan op grond van de ervaringen in de jaren tachtig niet gesteld worden dat arbeidstijdverkorting geen effectief middel is en er is reden om dit middel bij de huidige oplopende werkloosheid opnieuw te overwegen.