In de afgelopen decennia is het economisch denken over werkloosheid drastisch veranderd. De Keynesiaanse revolutie is verwerkt. Het inzicht is gegroeid dat de inrichting van de verzorgingsstaat maatgevend is voor het structurele werkloosheidsniveau. Werkloosheid werd vroeger bestudeerd aan de hand van een foto van de werklozen en nu als een film van mensen die werkloos worden en werkzoekenden die een baan vinden. Tijdens de Grote Recessie was het werkloosheidspercentage in Nederland één van de laagste van Europa. Mogelijk heeft Nederland meer dan anderen baat gehad bij deze nieuwe economische inzichten?